Βιολογικό Μέλι Θυμάρι
Μέλι Θυμάρι
Παράγεται στο όρος Κίρκη στον Έβρο σε υψόμετρο 600 μέτρων και 35 χιλιόμετρα από την πόλη της Αλεξανδρούπολης
Ελαφριά γεύση με έντονο και εκρηκτικό άρωμα
Προτείνεται
Φρυγανισμένο ψωμί, τσάι, δημητριακά , παγωτό ,επιδόρπια
Διατροφή
Πλούσιο σε μέταλλα, πολυφαινόλες και φλαβονοειδή
Ιδιότητες
Τονωτικό, αντισηπτικό, αντιοξειδωτικό, αυξάνει το ρυθμό λειτουργίας της καρδιάς, μειώνει το έλκος στο στομάχι και γενικά συμβάλει στην καλή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού
Χρώμα
Κεχριμπαρένιο
Κρυστάλλωση
8-16 μήνες
Το Ελληνικό Βιολογικό Μέλι είναι ένα προϊόν που αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα διατροφης.
Θυμάρι το ερωτικό στην αρχαιότητα
Κάνοντας ένα ταξίδι στο παρελθόν θα εντοπίσουμε ότι απόν την αρχαιότητα κιόλας το θυμάρι είχε ιδιαίτερη θέση στην καθημερινότητα των ανθρώπων της εποχής.
Ο διαβόητος τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο Πρεσβύτερος, ξακουστός στην εποχή του για τα μεγαλειώδη συμπόσια που διοργάνωνε, όταν επιθυμούσε οι καλεσμένοι του να κυριευτούν από ερωτική διάθεση, συνήθιζε να κάνει κάτι απλό: σκόρπιζε στις αίθουσες του ανακτόρου του φρεσκοκομμένο θυμάρι. Κανείς στην αρχαιότητα δεν αμφισβητούσε πως η χρήση του θυμαριού προκαλεί τον πόθο, καθώς ήταν φυτό αφιερωμένο στη θεά Αφροδίτη.
Όταν περισσεύει η πίστη, τέτοιου είδους προσδοκίες κατά κανόνα εκπληρώνονται. Από την εποχή του Ομήρου, το θυμάρι αποτελούσε επίσης σύμβολο δύναμης και ανδρείας, ενώ έχαιρε μεγάλης εκτίμησης λόγω των τονωτικών ιδιοτήτων του.
Οι ηλικιωμένοι έπιναν έγχυμα από θυμάρι για να διατηρήσουν την πνευματική τους διαύγεια, ενώ πολύ δυναμωτικό θεωρούνταν ένα ποτό που παρασκεύαζαν με το σιγοβράσιμο ξερών σύκων και θυμαριού σε κρασί.
Στην αρχαία Ρώμη, πάλι, συμμετείχε απαραιτήτως ως βασικό συστατικό στα amatorium, τα αφροδισιακά φίλτρα που μοσχοπουλιόταν σε άτεκνες γυναίκες, «κουρασμένους» συζύγους και ερωτοχτυπημένους νεαρούς.
Στον Μεσαίωνα οι ανθρώπινες ανάγκες άλλαξαν ριζικά και το θυμάρι συστήνεται πια ως σωτήριο φάρμακο για τη μελαγχολία και την επιληψία, ενώ επίσης φημίζεται ότι χαρίζει ακαταμάχητο θάρρος. Κοσμούσε έτσι συχνά ασπίδες ιπποτών, ενώ το συναντάμε σε θρύλους που μιλούν για απλούς ιπποκόμους που αποκοιμήθηκαν σε λόφους κατάφυτους με το ανθισμένο φρύγανο, για να ξυπνήσουν ακατανίκητοι πολεμιστές.